Sama ng loob

Hindi mo kayang pigilan ang baho ng utot ko.
Dahil kahit na anong pigil ang gawin mo, hihinga at hihinga ka pa din. Mas lalo ka lang nahihirapan sa pag-iwas ng iyong ulo. Niloloko mo lang ang sarili mo na kapag tumingin ka sa kaliwa, akala mo ay hindi susunod ang makamandag na baho nito.

Hindi mo na makayanan, kinakapos ka na. Bumibilis na ang pintig ng puso mo.
Hanggang sa ibinigay mo na.

Langhapin mo ang baho.
Langhapin mo ang nakakasulasok na kabahuan.
Sa una lang nakaririmarim iyan, niloloko ka lang ng tulog mong pagiisip.
Tingnan mo, ngingiti ka na at bubulalas ng....

"Tang-ina! Baho ng utot mo!"

At sasabihin ko naman sa iyo, ikaw na lang nga ang nakikiamoy, nagagalit ka pa.

Sabay lalabas ang nakakahilakbot na halakhak sa inyong mga nagmamantikang bunganga.

O, di ba? Parang Laughing gas lang.
Kaya sa susunod na uutot ako, buong puso mong ibukas ang mga arteries ng iyong baga sa pag-amoy nito. Gawin mong parang bagong calibrate na suction pump ang lakas ng paghigop mo dito. At hindi ka mabibigo, uulitin mo ulit ang kataga, noong una mong matikman ang kabahuan ng utot ko.

"Tang-ina! Baho ng utot mo!"



Sabi nga ni Bruce Lee....

"Maging tubig ka, pre."

Iyon ang dapat mong gawin, dahil hindi mo kayang pigilin ang lakas ng agos ng kababuyang gagawin ko. Masanay ka na, dahil sa pakikipagpatintero mo sa buhay ay maraming mas hayop pa sa akin ang uutot sa pagmumukha mo. Kumbaga, isang initiation lang ang lahat ng ito. Kapag pumasa ka, umasa ka na sa susunod na malagay ka sa ututan sitwasyon ay ang halakhak mo ang mangingibabaw.
At kung talagang ikaw nga ang "The One" ay makakayanan mo pang tumae sa harap nila sabay sabi ng "Dodge this."
At kapag nangyari iyon, mabilis na magsisitalsikan na parang tae ng kalabaw na nasagasaan ng rumaragasang truck na may dalang basurang higit pa ang amoy sa pinagsama-samang utot ng mga buwayang nasa sesyon ng kongreso, ang mga kasama mong mga huwad na pilit nanlilinlang sa mga mang-mang na taga-linis ng tae sa kalye.

At kapag nangyari iyon, matutupad na nga ang propesiya. Ikaw ang magpapasimula ng panibagong pakikipagharutan sa mga kampon ng kababuyan sa mundong ito.
Ikaw ang iistorbo sa tahimik na tubig sa lawang patay.
Ikaw ang mahinang hangin na magtatangal sa tuyong dahon sa sanga.
At kapag nangyari iyon, ang pagbabago na inaasam ng lahat ay sisibol na. Dahil ang katulad mo ay wangis ang damo sa pathway ng iskwelahan, kahit ilang ulit na tapak-tapakan ay hindi mapipigil ang pagusbong muli nito. Tulad ng mga anitong at aswang na pilit pinapatay ng mkabagong teknolohiya, pero bigo pa rin sila. Ikaw ang kulam at gayuma na hindi pinaniniwalaan pero iniilagan.
Nanalaytay sa iyong ugat ang dugo ng mga damong ligaw at damong kalabaw. Hindi kayang igupo ng kabag na naging utot sa tagal ng pagkakabilad sa pagpapanday ng daan para sa iyong magiging henerasyon.
Dahil kahit kailanman, hindi na maaring lagyan pa ang punong tapayan, kailangan ubusin muna ang laman nito bago maipasok ang panibagong binhi ng susunod na kabanata ng buhay.

Sa huli susunod ka pa rin sa iyong mararamdaman, kukulo at hindi mo mapipigilan...

Kaya ang tanging payo ko. I-tae mo na iyan.