answer wisely

“You can tell whether a man is clever by his answers. You can tell whether a man is wise by his questions.”
~ Naguib Mahfouz

Most of the time when I am having a conversation I always try to pause for a while before answering any quastion try to absorb and understand what does that person really wants to know. It's like you're trying to figure out whether it's trick question or not.

But you can easily figure out a question what it really means, especially when it comes from a person you hardly know or talk with. Just like what happened to me the other day, there was this gal who I don't usually pay attention suddenly talk to me and asks me personal questions.

The fact that she is having a chat with me is already strange. Then she asks about my personal life made it more absurd. The first thing on my mind was, "Wait...what the hell does she wants?" "Why do you want to know that?"

This gal wants to know some info on me, on a personal level so she can somehow justify what I am doing. Is she trying to understand why the fuck I do the things I am doing now? Or she's getting info so she can tell all her girlfriends and talk about my personal life for their entertainment. So I thought, you are fucking with me ha? Ok, I'm going to play your game.

"I will let you hear what you want to hear. If you want to assume how asshole I am I will give it to you, open your mouth wide and suck it." With this kind of people around you, I cannot blame myself if I told them fictionalized stories about myself. Can somebody tell me, if what she did was right? I hate people like that, they talk to you just to measure and judge you. They deserve a fucking answer like that because they only asks stupid questions.

It's a dog world

Should I be nice with a coworker who wants to get on with my gf while

I was out sweating my ass out? Should I still treat him right when I

saw him making moves to her? Him being a nice fucking guy who wants to

have a piece of my heaven here at work? Hell no!!!

I like how the dog world works, it's fucking simple. The men rules and

the bitches chooses the razorback dog, the alpha male. Once a dog

pisses a lighting post it is his territory. Yeah that simple, my dog

always do it. He always make sure that his stinking piss is on that

pole, if it's not he make sure he squirt another venom to it.

When a dog from other area pass by and smell other dog's piss they

piss on it too, telling them it's theirs. But my dog wont allow it,

that's why he always check. It's just bad for the other dog if he

caught him doing that, it's always trouble as expected. it will surely

be a bloody fight, the better dog rules. And as usual my battle

hardened dog always win and all the bitches in the neighborhood will

choose him.

So, I should kick my coworkers ass for pissin' on my pole, I sure hope

it will be bloody. After he surrenders I will shit on his face and

tell him t always bow down when I'm around.

She is my bitch asshole, don't you fuck around or I might blow your

brain off your head. You retard.

I'm shit as always

It doesn't matter whether your doing exemplary work or toilet paper work, you will always be a shit to your boss. It even gets worse when you are under a manpower agency like where I am. My boss shit to my face and he will tell our boss in the agency that I just do shit which will make him happy because he'll not give me anything for our yearly performance evaluation.

It does not matter to my agency boss whether I'm doing good or bad because they are already profiting from me being assigned here in this project. It's a win-win situation for them, while for me it's a loose-loose fuck-up scenario.

Why did I come into that conclusion? I happen to have access on how much my client boss' company is paying for my service and I'm receiving only a third of it. Yeah, that kind of fuckin' tyranny is what we are experiencing. If you dont get it, let's add figure to it. If my client boss is paying my agency $30/hr my agency is paying me only $10/hr, they are getting more than my cut, that kind of shit man is what I'm talking about.

And you'll ask now why the fuck I'm staying and swallowing my worthless pride? Because that fuckin' $10 is still more than the pay that I'm going to receive if I work for a local company. Get that? No, of course you don't get it. Because you are not here from where I am. You don't share my pain and bitterness, you don't share this hell rotting culture that I'm living in. Yeah, that kind of fuckin' society is what we have here. No wonder we have too many violence, and we've got lots of scumbags wondering and playing as fools in the government. Because people here don't say shit, they complain to themselves and they don't say shit to those government bodies. You know why is it like that? Because there is no difference if they say something or not, those fucking evil bastards will only give you lip service and you'll be waiting for some miracle to happen before your case will be entertained. And that is the real life scenarion we are facing everyday, people shitting with each other because their bosses shit on their head too.

Yeah and this fucking place is really a fucking septic tank. And all this fuckin' shit dealings with each other will only create more hate, more killing and it will surely widen the gap between us struggling middle class folks plus the ever increasing impoverished and the devil may care guys are getting over run by those fucking tyrant elitist.
We middle class are decreasing very fast, we are the one directly absorbing all this shit. BEcause the poor guys are used to having none and they give up, they're eating shit that's what they do and most of us are still struggling to fight this hopeless war.
Because we all know our battles are lost but our isn't.

hands are clean

I will kill my own bestfriend too, if he tries to steal away my family from me.

I like Rick Grimes character in the Walking Dead series. I'm with you Rick, I know your hands are clean.

Although I praise the survival instinct of Shane, his man up attitude gets him into trouble. He just creates more enemy by being an asshole, but we've got to admit he kept the group alive for sometime.

Come to think of it, if a friend is against you, he is not your friend. He has some bad intentions going on inside his head so it's good to police up.

I like the sin Lori is whispering to Rick what she want. It's like a combination of the serpent tempting Eve and Judas kiss to Jesus. She is really a bitch, a cunning pussy indeed. Women can really change who you are, they are going to push you to the limits until you break your own principle and when that happens, you start to breakdown yourself. If your foundation isn't strong enough you are going to crumble down.

This fucking rat race we're into is going to change you. You should be ready, because it is inevitable. The situation will come that you'll just lament about the old world that you had.

That's what the fuck I experienced, I can attest to it. It did fucking change me, I don;t know now how much of my old self is left of me. My past is just a mirage of today.

But my hands got some stain, not like Rick's. He's my man.

Fuckin' shit!

Have pity

Have pity on yourself.

That's the word Bruce Lee told one of the guy in the boat who wants to measure him in the film Enter the Dragon.

It's been more than a decade since I first saw that movie. I idolize him even more for showing that kind of confidence. No wonder Master Bruce influence my personality.

Empty your cup and be water my friend.

It's like he's mentoring me as a real friend.

People here around my work always measure each other in every way. And last night I got fed up in all their indirect bullying. On our basketball game I really changed my attitude I went as aggressive as never before, I kept telling myself I can beat the crap out of this posers. And I did, I beat them on their game. I hope taught them a real good lesson by beating them on their own game.

I fuck them real hard that they just awe in silence. I slashed my way up to the goal like a swift sword. And pound them with perimeter shooting like an assasin. Most of them are running out of air at the end of the game but I kept pushing myself controlling the flow of the game until they fade out and then I went stealing the floor.

My team mate ask me to slow down because they can't keep up with phase but I tell them to man the fuck up, and don't bitch out. We can't win if we bitch out. I remember my mentor Jordan telling me to go strong to the hoop and that's what I did...my guard blink first and he went down eating my dust.

How does bitchin' feel fuckers?

I told you that I am gonna beat your ass in your own game. Now, tell me what game you want me to mop your sorry ass?

Fucking posers! You should just rub your own tits.

Bliss

You cannot break me...I'm already broken.

There's nothing you can throw at, I've heard it all before.

Fuck you! You psychotic bitch!

You don't fuck me! I will fuck you!

I will not let you ruin my day. I control my own bliss. I am the master of myself. I tell myself i am free. I tell myself that life without you is better.

Yeah! That's right, I don't care if you fuck everyone here, you don't hurt by doing that because you are only hurting yourself. You think it would solve your problems? It's a plain "NO" , what you did will only add up to the piles of guilt you've been harboring in your port of loneliness. That's right you are going to be lonely for the rest of your life. Now I understand why your life is a mess, you're pretty fuck up lady.

I wish Ican wish you a good life but hell no! My conscience is telling me to go fuck yourself to death... The pain you're feeling must not go away you desrve that, you deserve more than that bitch.

I am going to be alright. I am happy that the shit we had ended, I thank you for that. Yes, thank you for fucking somebdy else..now you go with him and live miserable. Yeah fuck on!


I AM HAPPY!

BLISS!

Kalayawan

"Vanity is really my favorite sin." - Devil's Advocate

Tiningnan ko sa internet ang ibig sabihin nito sa tagalog.

Banidad, Kalayawan

Hindi ko gaano nakuha, self-love na lang ang sa ingles. Mas madaling maintindihan.

Isa sa mga nagustuhan kong pelikula ang Devil's advocate, talagang hindi ko mapigilan ang kilabot sa pagkaramdam ng takot sa mga eksena kung saan ipinapakita ang mga demonyo.

Pinakita din dito kung gaano talaga kaaling ang panlalansi ni Satanas sa tao. At ang kaniyang rason kung bakit niya ginagawa ang mga bagay na ginagawa niya.

Isa sa mga sinabi niya ay

Kevin Lomax: "Better to reign in Hell than serve in Heaven", is that it?
John Milton: Why not? I'm here on the ground with my nose in it since the whole thing began. I've nurtured every sensation man's been inspired to have. I cared about what he wanted and I never judged him. Why? Because I never rejected him. In spite of all his imperfections, I'm a fan of man! I'm a humanist. Maybe the last humanist.

Hindi ko alam kung paano ko iintindihin itong sinabi ng demonyo, kaya dapat suriin ng mabuti, itimbang, usisain ang mga natatagong mensahe nito. Dahil puno ng panlilinlang ang demonyo at alam niyang mahina sa tukso ang tao.

Kung ikaw ay nasa estado ng pagkabigo, puno ng problema, nagiisa at malungkot madaling tanggapin ang pananalita na ito. Kaya nga hanggat maari dapat ay lagi tayong may kasama, dapat may mga taong laging nagpapaalala sa atin ang tunay na pagmamahal ng Diyos. Dahil alam naman natin na ito ang totoong magpapasaya sa atin. Mahirap, makipot ang daan papunta sa kaharian ng Diyos. Maraming mga harang, pagsubok para maging karapat-dapat sa kanyang pagmamahal.

Pero bakit ganoon nalang ang pagsusulit na binibigay ng Diyos? Siguro kung madali ay hindi bibigyan ng halaga ng tao, dahil tuso ang tao, madaling makurakot ang utak.

Freewill o kusang loob, ito ang ibinigay ng Diyos. Nasa sa tao kung susunod siya o hindi. Ganoon din ang demonyo, wala siyang kakayahan na pilitin ang tao na sumunod sa kanya. Puro mga tukso ang mundo, halos lahat ng ginagawa natin ay laging may dalawang pwedeng mangyari. Kailangan laging may pipiliin sa bawat sandali. At bawat desisyon ay may kaukulan na reaksyon dito, at itong mga desisyon na ito ang naghuhubog sa ating pagkatao kung sino ba talaga tayo. Dito rin natin makikita ang halaga natin, ang kahulugan at rason ng pagiging tao natin.

Isa pang kaisipan na pumasok sa utak ko ay, bakit hindi nawawala si Satanas o ang demonyo at tukso? Simula sa umpisa palang ay nandoon na siya hanggang sa ngayon ay nandito pa din. Katulad din ba siya ng Diyos? Walang kamatayan? Dito sa mundo ng mga tao? Habang tayo ay nabubuhay ang demonyo ay nasa paligid pa rin. Hindi kaya ang buo nating pagkatao ay nabubuo ng dalawang nilalang? Ang mabuti at masama? Ang yin at yang? Kailangan may katapat ang bawat isa? Kailangan balanse ag lahat.
Katulad na lang ng mundo kapag nawala ang pagkabalanse nito maaring lumayo tayo sa araw na nagbibigay ng buhay sa atin. Paano ba nasusuportahan ang mundo? Anong imbisibol na pwersa ang humahawak dito? May balanse na pwersa dito hindi pwedeng wala.

Isa pa, vanity o self-love.

Kasalanan ito kapag sobra. Dapat talaga balanse lang, dapat maging alerto tayo sa mga kinikilos natin. Baka ang mga ginagawa natin ay tungo na sa direksyon ng kapalaluan, pilit natin binibigyan ng hustisya na ang ginagawa natin ay para sa ikabubuti natin at ng mga mahal sa buhay. Maraming mga ganitong pangyayari sa buhay ko, sa una ang kapakanan ng sarili ko at pamilya ang nauuna, pero kinalaunan mas nangingibabaw ang sarili, nauuwi tuloy sa isang kasalanan at isa pa. Hanggang sa malunod na ako sa kamalian na pinaggagawa ko.

Vanity tunay ngang kasalanan ka.

Adik

Adik

Dapat bang tingalain si Agent Ethan ng Mission Impossible? Kapapanood ko kagabi ng Ghost Protocol, at ilan beses pinakita sa pelikula ang eksena kung saan tinatanong ng recorded na boses kung tatanggapin ba ng agent ang mission na binibigay sa kaniya, sabay bibigyan ng babala na kusang masisira ang mensahe.

Sa mga action na pinakita niya na parang hindi siya nasasaktan sa mga sugat at bugbog na nakukuha ng katawan niya ay kahanga-hanga. Idagdag mo a rin ang buo na kalooban, walang takot sa paggapang sa pinakamataas na gusali sa mundo at pagbabaging para makapasok sa kanilang kwarto ay dapat talagang hangaan.

Pero nung bandang huli matapos nilang mapigilan ang pagtama ng rocket na may nuclear sa America pinakita ang kaniyang asawa na buhay pala. Naramdaman at napansin ng asawa niya mula sa malayo si Ethan at sila ay nagtititgan sandali sabay bigay ng kaunting kaway at ngiti. Akala ko ay susundan niya sa tindahan na pinasukan nito, pero siya ay umalis muli at tiningnan ang bagon niyang misyon.

Isa lang ang pumasok sa isip ko, adik ka Ethan! Isa kang adrenaline junkie, mas gusto pa niyang nalalagay sa panganib ang buhay niya kaysa makasama niya ang asawa niya. May balanse ba sa klase ng pamumuhay niya? Parang isang robot lang si Ethan na ang tanging purpose ay ilagay sa panganib ang kaniyang buhay.

Base sa binabasa kong self help book ay siya ay kasama sa mga Job Centered life na tao, na ang tanging self worth na nakikita nila sa sarili nila ay kapag sila ay nagtatrabaho. Naiinis ako kasi, parang ganoon na din ako, mas maraming panahon pa na nasa trabaho ako kesa kasama ko ang pamilya ko. Pagkatapos kung saan pa delikado ang lugar doon pa din ako naassign. Parehas lang kami ni Ethan, badtrip. Kaya ganoon na lang ang pagkadismaya ko. Imbes na gumanda ang pakiramdam ko sa movie e, napaisip pa ako tungkol sa klase ng buhay na meron ako ngayon.

Isa rin akong adik!

Inbox

Ilan beses ba akong nagbubukas-sara ng aking gmail account? Para akong tangang sabik pang tinitipa ang password, akala monaman e mayroong magi-email sa akin.
Pagbukas ko ng inbox ay tanging si Lina Jobstreet lang ang nagpadala. Kung hindi man siya si Bo Sanchez, kung hindi man ang iba ko pang subscription na article. Ang dating inbox ko na puno ng pangalan mo ay napalitan ng gawaing interesado ako.
Pero bakit ganoon? Hindi na ako kasing sigasig tulad ng dati? Mga interes ko naman ito, bago kita nakilala. Pilit kong hinuhukay ang dating sarili ko bago pa nangyari ang lahat ng ito sa atin.
Alam ko na walang silbi ang mga ito, ginagawa ko lang para kahit paano maalis ng kukote ko ang alaala mo. Gagawin at gagawin ko ang mga boring na bagay na ito, nasa pagsasanay lang naman iyan ng utak. Ako ang kumokontrol sa saili ko, wala kang magagawa sa akin.
Lumayo ka na, lumayas ka. Hindi mo ba alam, sinasaktan mo lang ako.
Oo, bukas gagawin ko na naman itong kauululan na ito. Ilan beses ko na naman ibubukas sara ang inbox hanggang sa hindi na ang pangalan mo ang hahanapin ko.

Kalungkutan

Kalungkutan.

Alam mo ba kung paano ako pinahirapan nito? Alam mo ba kung paano inalis nito ang respeto ko sa sarili ko? Alam mo ba kung paano binago nito ang pagkatao ko?

Sa tingin ninyo ako ang mali. Ako ang mahina. Ako ang dahilan ng lahat ng kaputahan na nararanasan natin ngayon.

Madali lang ang magsalita kapag hindi ikaw mismo ang nakakaranas ng hirap na pinagdadaanan ko. Madaling magturo kung sino ang may sala lalo na kung puro kasarapan sa buhay ang iyong nararanasan.

Bakit ilang beses mo na bang iniyakan ang kalungkutan? Ilang beses mo na bang sinabi sa kanya na iwan ka? Ilan beses mo bang tinakbuhan? Ilan?

Hanggat sa makakaya ko ay iniwasan ko ang mga tukso niya sa akin. Hanggat makakaya ko inaliw ko ang aking sarili. Hanggat makakaya ko hindi ko siya pinagtuonan ng pansin.

Nagpakatatag ako, pilit na inaalala ang lahat ng mga masasayang araw natin na magkasama. Laging pinapaalala sa sarili ang mga plano pa natin.

Mahina ang tao kapag siya ay nagiisa. MAhina ang sinuman malakas kapag siya puno ng kalungkutan. Ang demonyo ay tulad ng leon, lagi lang nakaabang sa likod ng talahab, handang sagpangin at kalmutin lagi ang kaniyang bibiktimahin. Nahuli niya ang kahinaan ko.

Ngayon, ang dating ako ay ibang-iba na. Ang akala ko na matibay na pader ng pagmamahal ko sa iyo ay natibag ng bigla. Ang pundasyon ng aking pagkatao ay gumuho.

Kaya ngayon ay nagtatanong ka bakit nagbago ako. Kaya ngayon pinagduduldulan mo sa mukha ko ang kahinaan ko.

Bakit hindi ka naman nakaranas ng mga paghihirap na ipinasan sa akin. Sino ang mga kasama mo habang magkahiwalay tayo? Ang ating anak, iyong pamilya, mga kaibagan. O anong tibay ng iyong mga sandalan, dapata talagang kainggitan.

Hindi ko na alm kung ilan beses ng pumatak ang luha ko. hindi ko na mabilang kung ilan beses ko na pinulot ang sarili ko sa pagkakadapa. Ayaw ko na. Suko na ako, parang wala ng saysay ang lahat ng putang-inang sakripisyo na ito.

Dahil sa ngayon, ang lahat ng sakripisyong ito ay balewala. Parang bulak ang gaan. Dahil ang mga batayan ng putang-inang komunidad kung saan tayo nabubuhay ay malupit para sa mga mahihinang katulad ko.

Sa totoo lang dapat isipin ko na lang ang sarili ko. Hindi ba iyon ang nararapat? Dahil alam ko naman kapag nagkaputa-puta na, lahat ng mga mata nyo na titingin sa aking pagkatao ay parang mga palaso. Puno ng pangungutya at panghuhusga na parang ang lahat ng ginawa ko sa inyo ay walang halaga. Bakit nga ba hindi pa ako tuluyan lumayas? Iwan na ang mga pagmumukhang timang, maging tunay na makasarili. Dahil alam ko sa bandang huli ang sarili ko lang ang tangi kong kasama.

Ang dating ako ay wala na, pinalitan ng mapagkunwari at mapanlinlang. huwag ka ng malungkot at umiyak diyan, nagkamali ka lang ng pinagkatiwalaan. Paalam, paalam na.

iwas liwanag

Iwasan mong tumingin sa mga taong sikat
Baka mabulag ka ng kanilang liwanag
Huwag masyadong lumapit sa mga nagliliyab
Baka masyadong mapalapit at ikaw ay maglagablab

Sa kabilang banda...

Naghahanda na ang mga pulitkong inaamag sa darating na eleksyon
Lipatan dito at lipatan doon
Mga kunwaring nagmamalasakit sa bayan pero pansariling interes lamang ang mga inuuna.
Ang daming dapat pagtuonan ng pansin sa bansa na ito, pero pamumulitika lang ang lama gawin ng mga puta.

Sinasakop na tayo ng Tsina, wala naman tayo maibuga. Para tayong mga asong bahag ang buntot, ang kaya lang gawin e tumahol.
Bakit ba lagi na lang tayo umaasa sa mga kano? Wala naman nagawa sa atin ang mga iyan. Isipin ninyo ha, kung totoong kaalyado natin sila bakit ang mga war exercises na ginagawa dito sa bansa ay parang sila lang ang nakikinabang? Pinapatikim tayo ng kanilang bagong teknolohiyang gamit pandigma pero hindi nila tayo mabigyan ng mga ito. Napakarami nilang barkong pandigma na noon pa nakabase sa bansa pero puro mga pinaglumaan ng gera ang mga gamit natin. Hindi ba maisip ng mga pulitiko na ito nang isang programa na magkakaroon tayo ng mga gamit tulad ng sa mga kaalyado natin?
Bakit ganoon lang ang inaabot ng mga programa nila? Puro mga papogi ang mga Putah! Kapag tayo na ang tinitira ng mga kalapit natin wala naman tayo magawa kung hindi diplomasya. Bungangaan lang ang kaya. Mga palingkero at palingkera wala naman ibubuga.
Putang-ina ninyong mga pulitiko kayo, mga kunwaring matatapang. Matatapang sa mga wala, sa mga mahihirap at mga mangmang. Pero kapag ang kalaban ay malakas nagtatago sa sulok at nanahimik. Nakikiramdam lang dahil sariling kapakanan muna ang iintindihin. Parang mga buwitre na nakatanod lagi sa mga nanghihina at naghihingalo.
Putang-inang bansa ito, wala nang patutunguhan, pati ang mga ordinaryong tao may mga pinanghahawakan prinsipyo ay nalalason ng mga panggugulang. Ang lahat ay kanya-kanya , wala ng pagkakaisa.

Why I volunteered?

Why I volunteered?

I was 13 when Apo Pinatubo got fed up and spill-out its guts and
devastated mostly Central Luzon. From that moment my perception of
life change, I was shivering with fear because almost everyone around
me is saying it's the end of the world and God's judgment is coming.
The day becomes night and rain of sands and ashes cover up our whole
town. From noon time it was total blackout and nonstop pouring of
sands destroys most of the houses in our neighborhood. Our newly
constructed house from my Father's loan saved us from experiencing the
total wrath of Mt. Pinatubo. Most of our neighbors’ home were destroyed
and damaged by the eruption, forcing them to take shelter in our
house. There were a total of 5 families in that tiny home praying that
the roof will stand the accumulating weight of the sand. Thank God it
did, through camaraderie and genuine care we survived that longest
night of our lives.
Countless lives and properties were destroyed, people are left with
shock and confusion, everyone is muttering "What now?"
The main source of living in my province is agriculture, fisheries and
being employed at the American base. But after the tragedy and
political situation between the Philippines and America, the G.I.'s
left the country and left most of the people jobless including my
father.
But one good leader didn't lose hope, asks for volunteers to revive
the former base and make it a working special economic zone that will
be the blood and life source of all the people in that tiny area in
Luzon archipelago. Through volunteerism, we were able stand-up again.
We were able to show the whole country, the whole world that we can
make it on our own.

I saw nothing but good intention in having the IIF program in our
project. I witnessed how effective it was during my last project in
Qatar where our peak manpower reaches 55,000 composed of different
nationalities around the world. When I was a volunteer in that project
I once asked myself if this kind of program is possible to be
implemented here.
Now I know it is possible! Because we are living it, we are doing it
and we are achieving it through the spirit of volunteerism.
My IIF mentor told me that "If you believe that what you are doing can
help change and better people's lives then you are doing the right
thing."

I believe I am contributing to change.

It does not matter if your hands are small; it is yours and only you
can wield how productive and meaningful it can be. Because when worst
comes to worst only kindness matters.

Bulag, pipi at bingi

Bulag ako kasi hindi ko narinig ang mga makulay mong pananalita
Pipi ako dahil hindi nasabi ng manhid kong dila ang gusto mong maramdaman
Bingi ako kasi hindi ko nakita ang sumisigaw mong pagmamahal

Papakinggan pa kaya ng Diyos ang dasal ko?

Papakinggan pa kaya ng Diyos ang dasal ko?

Dinala sa hospital kagabi ang anak ko. Dahil sa paglala ng kanyang allergy. Masyadong maselan ang pangangatawan nya lalo na sa mga pagkain, halos lahat na lang nagti-trigger ng allergy niya. Pero ayon sa misis ko, parang mas grabe ang epekto kagabi. Dati rati e, nangangati lang siya at nagpapantal. Kagabi e, namaga na ang mata niya t tenga, at malapit n arin daw hikain.
Mabuti na lang at nadala sa hospital at naagapan ng gamot.

Naisip ko dahil sa mga ginagawa kong kasalanan, kung bakit pati ang anak ko ay nagkakasakit. Sa mga mahal ko sa buhay bumabawi sa akin ang Diyos. Dahil alam niya doon niya ako masasaktan.

Gusto ko ng magbago. Pero mahina ako. Ang dami kong kasalanan. Iniisip ko lang kasi sarili ko. Gusto kong bumalik sa Diyos. Gusto ko ng buhay na malapit sa Diyos. Gusto ko ng buhay na kasama ko ang pamilya ko.

Tulungan mo akong magbalik sa iyo Panginoon.
Ayaw ko na sa buhay kong ito na puno ng kasalanan.
Ayaw kong maging mahina. Gusto ko ang pamamaraan mo.

Kunin mo ako.

Mga tips para sa murang paglilibing

Bakit kaya mahal ang mamatay?

Mahal.

Tama ang iyong nabasa. Sa amin kasi madalas naririnig ko sa namamatayan ang katagang ito, "Namatay na nga, ipapangutang pa ang pagpapalibing." Napaka-sakit marinig nito 'di ba? Sabi nga sa wikang ingles,"Ironic".

Shit! Parang nakakatakot naman mamatay, lalo na kapag wala kang ipon na pera. Kaya nga iyong ibang tao habang buhay namimili na ng ataol at lupang paglilibingan sa kanila.

Napaisip tuloy ako. Ako kaya kapag namatay?

Ito ang bilin ko sa mga makakabasa.

Unang-una, ayaw ko ng mamahaling ataol, sayang lang ang pera. Ok na sa akin ang plywood, patay na ako hindi na ako makakapagreklamo. Natutulog nga ako sa sahig at sa papag, bakit kailangan ko pang magkaroon ng mamahaling ataol e patay na ako mga uod lang ang makikinabang hindi ba. Saka, may nakita ka na bang fashion magazine para sa patay? Wala, 'di ba? Sino ba naman ang magkakainteres na bumasa nun? (Hmmm, mukhang magandang gawing business iyon ah, magazine ng Patay :D)

Ikalawa, Wala ng embalsamo, gastos din iyon. Ilibing na lang ako agad. Wala naman kasi akong kamag-anak sa ibang bansa na hihintayin pa. At saka iyong mga nagsusugal at nagpaparenta lang ng videoke ang kikita sa patay kong katawan (Sabagay, pandagdag din sa abuloy). Pero teka mayroon na bang gumawa ng mathematics ng burol?
Magandang pagukulan ng pansin iyon ah, teka isa-isahin natin.

Kapag ako ay namatay saan ba ang paggagastusan?

1. Morge ----> embalsamo ---> parlor ng patay
2. Ataol
3. Sasakyan na maghahatid sa nitso (pero alam ko package na ito ng funeraria)

4. Cremation pasunog kung gusto mo masunog katawan mo (kung masama kang tao bale para kang botcha nun) sunog pati katawan lupa mo :D

5. Pakape, biskwit at butong pakwan o kalabasa (pwede rin palang kornik) kada-gabi ng burol

6. Pasugal

7. Konsumo sa Kuryente

8. Pakain pagkatapos ng libing

9. Pasiyam

10. 40 days

Iyan ang mga naiisip ko na pagkakagastusan kapag na-dead ka, pero syempre para maging patas e dapat isaalang-alang din natin ang pasok ng pera. Para palang instant business kapag namatay :D

Paraan para kumita sa lamay

1. Maghingi ng abuloy
2. Cash na lang ang bulaklak ng patay special request (parang sa kasal)
3. syempre magpasugal (sakla, tong-its, pusoy, mahjong, kwaho, 41, lucky 9, pares-pares, unggoy-unggoyan, cara y cruz, tatsing, kung malaki ang lote mo pwede kang magpatupada at kung ano-ano pang pagkakakitaan)
4. extend ang lamayan, kinaugalian na natin ang 1 linggong burol gawin mong 2 linggo (pero dapat i-konsider ang konsumo sa kuryente)
5. Maglagay ng videoke na hinuhulugan ng P5 barya
6. Huwag kalimutang kumolekta ng tong. Dapat laging alerto sa bawat lamesa ng nagsusugal.
7. Magpanggap na mahirap lamang at humingi ng tulong kay mayor pandagdag sa libing.

Iyan na muna, natutuyo na utak ko kakaisip, bahala na kayo magdagdag.

Kung wala talagang pera, at ayaw mo magkautang-utang ang naiwan mo, e dapat 'wag ka na magluho. Suportahan pa natin ang mga naunang diskusyunan kung paano makakatipid sa burol mo.

Dapat iyong ilaw na gagamitin sa burol ay CFL, kahit 10watts ok na iyon, kadalasan kasi mga incandescent bulb pa ang gamit ng funeraria.

Kung nasa liblib ka na pook, tulad ng bahay ko. Magpasunog ka na lang sigurado naman maraming kahoy sa paligid, tipid pa. Pasundo mo nalang ang pari sa kamag-anak mo para mabasbasan ka.

Kung ayaw mo naman magpasunog e, sa paghahatid sa iyo sa huling hantungan mo e, 'wag ka na maginarte, pwede na ang tricycle o kaya padyak, bahala na ang kamag-anak mo na mag-isip kung paano nila didiskartehan. Dati nga 'di ba binubuhat lang, hanggang ngayon ginagawa pa din iyon, lalo na kapag walang-wala talaga ang namatayan.

In-relation to that, naisip ko na magandang gawing negosyo ang paghahatid ng patay gamit ang modified sidecar ng tricycle, murang charge solve ang problema.

Marami pang paraan ang pwdeng gawin para hindi magkabaon-baon sa utang kailangan lang 'wag maarte ang mga naiwan mo. Kaya ang payo ko sa iyo, ikundisyon mo na ang utak nila o kaya magbilin ka na at kapag hindi sinunod ay mumultuhin mo sila. Takutin mo na hindi matatahimik ang kaluluwa mo kapag hindi nila sinunod ang gusto mo.

Isang payo lamang po, mula sa isang nagmamalasakit na kababayan.

Kulangot

I am the traveller and the road, and the journey is wherever I go.

Hindi ako mali. Tama lang ang ginagawa ko. Tamala ng protektahan ko ang sarili ko, kasi nakikita ko sa iyo na sasaktan mo ako. Bakit ko hahayaan iyon? Hindi ba dapat lang na umiwas at lumayo na ako sa iyo? Ilalaglag na kita, hindi kasi kita mapagkatiwalaan iba ang kutob ko sa iyo. Magaling ka makipaglaro pati ako binibilog mo, anong tinging mo sa akin, kulangot? Pagkatapos bilugin pipitikin?

Bago mo pa ako makuha sa ilong mo, ilalaglag na kita. Ayaw ko ng mga taong may balak akong saktan. Mabilis na nagdidilm ang paningin ko sa mga katulad mo. "PUTANG-INA! 'wag mo nga ko ululin! Hindi mo ako kilala kaya 'wag mo akong subukan.

May sayad ka nga. Kailangan mong magpatingin sa isang psychiatrist. Kaklase ka siguro ni Noynoy pareho kayong abnoy.

Tama ba ang pagiisip mo? Bakit mo ako inaalok na kumuha tayo ng bahay? Ganoon na ba tayo ka-close? nakakatakot ka, may problema ka na kailangan mong solusyunan. Sa pagiisip ko naiintindihan naman kita e, siguro sa kabila ng pagdedeny mo na ayaw mo sa tatay ng anak mo e, gusto mo rin magkaroon ng makakasama na magpaparamdam sa iyo ng mga pangangailangan mo na emosyonal at syempre sekswal. Pero nakakapangilabot ang itinuring mo sa akin, bakit mo ko yayain ng ganun? Nasisiraan ka na ba?

'Wag kang ganun. Nawawalan tuloy ako ng gana sa iyo. Naiisip ko na sakit ka lang sa ulo. Bahala ka na nga sa buhay mo. Humanap ka ng ibang mapaglalaruan mo.

Silang mga nasa itaas

Naniniwala ka ba na may mga taong na nagde-decide kung paano tayo mamumuhay?

May napanood kasi ako tungkol sa pagbagsak ng isang malaking kumpanya sa Amerika. At sa isang eksena sa pelikula ay hinihikayat ng CEO ang isa sa senior management member na sumama sa gagawin niyang desisyon ng kumpanya at ito ang ibenta ang halos wala ng halagang stocks ng kumpanya.
Parang doon na umikot ang pelikula, para kasing tinatanong dito kung ikaw ang nasa lugar ng taong iyon ano ba ang gagawin mo? Sasama ka ba dahil pinepressure ka ng amo mo? O Ilalaglag mo sila dahil may prinsipyo kang pinanghahawakan?

Hindi ko rin malilimutan ang binitawan salita ng isa pang boss habang pinagtutulungan nilang kumbinsihin na mapasali ang isa nga sa senior manager na.." Sumama ka sa amin, ito ang tamang gawin sa panahon ngayon." sinagot niya ng "Tama?, Tama para kanino?"

Para kanino nga ba ang desisyon na gagawin ng iilang tao na maapektuhan ang libo o milyon na tao? Tama ba na unahin nila ang kapakanan nila dahil sila ang angat sa buhay? Sila ang namumuno?

Pero mahirap itanggi ang katotohanan na iyon. Totoong nangyayari ito sa kasalukuyan, maraming mga higanteng kumpanya ang nagdidikta kung paano dapat mabuhay ang mga tao sa lipunan. Palihim na ikinukubli ng sistema ng ating pamumuhay ang kanilang intensyon na magkamal ng limpak-limpak na salapi mula sa paghihirap ng isang ordinaryong mamayan.

Sa bandang huli sumanib na rin ang manager sa mga boss, na yon sa kanya ay dahil kailangan niya ang pera at ang bonus na bibigay ng kumpanya sa 31 taon na pininilbihan niya dito.
Sa tingin ko naging praktikal na lang siya at may katapat na presyo talaga ang lahat ng tao. Iyon ang totoo.

Biruin mo ba naman kumikita ka ng $2.7M sa isang taon, $11,250.00 kada-araw, $1,406.25 kada oras, $23.44 kada minuto $0.39 kada segundo, parang ang hirap paniwalaan na may nagbibigay pala ng sahod na ganoon kalaki. Ano naman kaya ang akapalit nito?

May nabasa ako na ang dahilan daw ng buhay ng tao ay upang lumigaya at para makapmtan mo ang kaligayahan ay dapat ay may pamamaraan ka para dito. Kung makakatulong ang materyal na pangangailangan para sa katuparan ng kaligayahan na iyon ay dapat meron kang pagkukunan ng pambili sa mga ito. Samakatuwid, dapat ang isang tao ay may trabaho upang lumigaya. Kapag sinabing trabaho ito ay isang gawain na nagbibigay ng isang produktibong gawain na mapaggagamitan o mapapakinabangan ng nakararami. sa madaing salita pala..

Kaligayahan = Trabaho

Dahil sa trabaho nakikita ng tao ang kaniyang halaga sa lipunan.

Tuyong dahon

Balik na naman ako dito sa trabaho ko. Ganito lang naman talaga ang

buhay ko, magtatrabaho ng ilang buwan tapos magbabakasyon ng ilang

linggo para makasama ang pamilya ko. Magkaroon ng bonding sa kanila

para maging matatag ang relasyon namin.
Teka bakit nga ba ito ang unang pumasok sa isipan ko? Hindi ko man

lang naisip na unahin na bigyan ng pahinga ang pagal kong katawan.

Ganun nga ba talaga? Hindi ba dapat kapag nagbabakasyon ka e narerelax

ka? Napapahinga mo ang katawan mo at magagawa mo ang gusto mong gawin

na hindi pwede o hindi mo magawa sa trabaho mo.
Nabadtrip kasi ako nitong nakaraang bakasyon ko ng hindi ko man lang

magawa ang gusto kong gawin? Naisip ko para saan pa itong bakasyon na

ito? Gusto kong sabihin sa kanya na hindi ako masaya ngayong bakasyon

dahil pinipigilan mo ang gusto kong gawin? Bakit?
Hindi mo ba alam na nagpapasaya sa akin ito? Bakit ikaw? LAgi kitang

pinapayagan sa mga gusto mo? Ako hindi.
Shit 'di ba? Ayaw ko sa lahat iyong kinkontrol ako e. Please lang

huwag mo akong kontrolin magaaway lang tayo.

Pero hindi ko sinabi sa kanya ang mgaiyon dahil alam ko magkakaroon

lang ng tampuhan ang maiksing panahon na kasama ko sila. Nagbuntong

hininga lang ako tinuon na ang isipan sa ibang gawain.

Pagkatapos kong walisin ang sandamakmak na tuyong dahon na nalaglag

mula sa namumungang puno ng mangga sa harap ng bahay ko ay sinigaan ko

ito. Habang tinititigan ang maliit na apoy mula sa posporo ay may kung

anong kamalayan ang dumapo sa utak kong bulok.

Bakit nga ba nalalaglag ang mga dahon na ito? nalalaglag sa mga

sangang humahawak sa kanila. Hindi ba ang sanga ang nagbibigay ng

buhay? Pwede rin palang sila rin ang mag-alis nito.  Katulad nang

pagkalaglag ng mga tuyong dahon. Bakit kaya pinapayagan ng puno na

malaglag ang dahon na gumagawa ng kaniyang pagkain? Ibig bang sabihin

kapag hindi na ganoon kaepektibo o ganoon kaproduksyon ang paggawa ay

dapat na itong ilaglag? Ito siguro talaga ang natural na batas ng

inang mundo. Kapag wala ka ng silbi doon ka na lang sa isang tabi.

Pero doon ba nagtatapos ang buhay ng isang dahon?

Sinuri kong mabuti ang mga pangyayari at nalaman ko na hindi doon

natatapos ito. Dahil napansin ko na nagkalat ito sa aking bakuran at

kailangan tipunin. Nagsorry ako sa mga dahon na kailangan ko silang

sunugin dahil wala pa akong nagawang kompost upang maging pataba na

lang sila ng lupa at maging parte muli ng punong nagbitiw sa kanila.

Isang maliit na bundok ng tuyong dahon ang unti-unting tinutupok ng

apoy, Parang naririnig ko ang sigawan nila nangangalit, kailangan kong

mag-ingat dahil nakakapaso ang huling bitaw ng kanilang lakas. huling

enerhiyang galing sa kanilang patay na katawan ay kayang lumikha ng

napakalaking sunog na kayang tumupok sa mga buhay na halaman.

Kahit pala patay na may dala pa rin panganib, ito siguro ang

sinasabing nagmumulto ang mga patay.
Sandali lang ang itinagal ng apoy mabilis kasing natupok ang tuyong

dahon. "Tapos na kayo, ang sabi ko sa aking sarili." Pero may baga pa

rin natira, hindi pa pala dahil kung iihip ng medyo malakas ang hangin

ay maaring liparin ang mga alipato patungo sa kung saan, baka

mabagsakan ang isang kumpol ng tuyong dahon at magsimula ng bagong

apoy, napakadelikado.

Dapat pala e huwag tigilan ang pagbantay sa pagkasunog ng mga tuyong

dahon na ito hanggang maging abo na lang sila. Dahil kapag nangyari na

ito matutupad na ang propesiya ng bibliya, "sa abo ka nagmula, sa abo

ka babalik."